Біз – жебемен тіс шұқып, қылышын қынабынан босқа суырмайтын, ел шетіне жау шапса жарғақ құлағы жастыққа тимейтін елміз. Бір атым насыбайға өкпелеп, «итің жаман» десе намыстанатын халықпыз. Әз Тәукеге жарғысын, Абылайға жарлығын жаздырып, Бұқарға тілегін тілетіп, Қазыбекке қазылық еткізген сол...

Ерте ерте ертеде… Ешнәрсені ұнатпайтын, жылауық бір қыз болыпты. Ол үнемі өмірдің қиын, жаман екенін айтып, онымен күресуден шаршағанын айтатын. Бір мәселе шешілгенде, үнемі басқа бір мәселе шығатын болып көрінетін оған. Бір күні аспаз болған әкесі қызын ас үйіне шақырып, оған өсиет айтпақшы...