Уағалейкумәссәләм уә рахматуллаһи уә баракатуһ!

Хадис кітаптарында мынадай риуаяттар кездеседі:

Сахаба Әбу Һурайрадан (р.а.) жеткен хадисте: «Алланың елшісі жаназа намазын оқығаннан кейін, қабірге келіп, (қабірдің) бас жағына  үш рет (үш уыс) топырақ лақтырды»[1], - делінген.

Сондай-ақ, сахаба Амир ибн Рабиъа риуаят еткен хадисте де: «Пайғамбар (с.а.у.) Усман ибн Мазъунның жаназасын төрт тәкбір келтіріп оқыды. Қабірге келгенде (қабірдің) бас жағына тұрып үш уыс топырақ лақтырды», - делінген[2].  

Осыған орай, кейбір кітаптарда, мәйіт қабірге қойылысымен қабірді көмбей тұрып, жерлеуге келген әрбір мұсылманның қабірге үш уыстан топырақ тастаулары сүннет деп есептеген (немесе мұстахаб)[3].   

Ендеше, біздің елдегі жерлеу рәсімінде қалыптасқан «топырақ салу» әдеті де түптеп келгенде аталмыш хадистерден бастау алады деуге негіз бар.